Potrafię się nie odzywać. Nie potrafię za to machnąć ręką. Dlatego jestem wierna swoim przekonaniom, choć gdy trzeba, potrafię je zweryfikować. Nie przemawia do mnie czcze gadanie, wiele bezwartościowych słów i sztampowe argumenty typu: bo każdy jest inny, to tylko dziecko albo: kiedyś tego nie było… To ostatnie wzbudza szczególną alergię i autentyczną złość. Na co? No chyba, niestety, na głupotę.

Żyjemy w czasach bardzo męczących. Dla nas. Dla nas, którzy wychowują dzieci. Dla nas, którzy zarzucani jesteśmy ogromem skomplikowanych, przydatnych gadżetów, złotych rad, najlepszych rozwiązań. Dla nas, którym nie tłumaczono zbyt wiele. Dla nas, których raczej nie słuchano, bo przecież dzieci i ryby głosu nie mają. Mamy być rodzicami grzecznych (co to znaczy?!) dzieci i wiedzieć, jak się zachować, gdy coś nie idzie po naszej myśli, kiedy zdiagnozować dziecku jakieś spektrum lub przynajmniej brak koncentracji. Mamy ogarniać wielokrotnie więcej, niż doświadczyliśmy.

Cały tekst dostępny jest TUTAJ – Zapraszam!