Nie wiem jak długo jeszcze. Nie, nie uważam, że to za długo. Podobnie jak nie uważam, że to sprawa kogokolwiek innego poza mną i Zachariaszem. To najwspanialsza rzecz w macierzyństwie. Bliskość. Karmienie piersią. Świadomość, że daję mu tyle zdrowia i pozytywnie wpływam na jego rozwój emocjonalny.

Nigdy się nad tym nie zastanawiałam. To było oczywiste i całkowicie naturalne. Wiedziałam, że tak będzie i jak tylko Zachariasz przyszedł na świat, zaczął ssać pierś. Powiedziałam „dajcie mi go, on jest głodny”. Dali. Leżeliśmy tak 2 godziny. I tak już ponad 3 lata. Tak, wciąż zdarza się, że długo razem leżymy. Zac przy piersi. Z drugiej strony, zdarza się też , że nie pije mojego mleka przez kilkanaście godzin. Nie robimy sobie ciśnienia. Nie ma takiej potrzeby. Weryfikujemy potrzeby stosownie do sytuacji.

Będę za tym tęsknić, ale na razie nie zaprzątam sobie głowy takim zamartwianiem się. Wiem, że ten czas przyjdzie naturalnie. Jak cała reszta. Jak siadanie, jak chodzenie, jak nocnik. Widzę i czuję każdego dnia, że mój syn dobrze wie czego mu trzeba. Stara się jak może informować mnie o swoich potrzebach na bieżąco. Słucham go. Obserwuję. Interpretuję. To działa.

Nie pamiętam trudnych chwil. Nie było zwątpienia. Nie pamiętam bólu, ani ran. Codziennie wzruszam się widząc jak dobrze mu blisko mnie. Każdego dnia utwierdzam się w przekonaniu, że jestem potrzebna mojemu dziecku i że ono docenia moją obecność. Chociaż Zac jest już „dużym chłopcem”, nawet najmniejsza „dawka bliskości” ma duże znaczenie i wpływ na jego rozwój.

Mój syn jest uśmiechnięty, wysoki, zdrowy, energiczny, otwarty, bezpieczny. Miewa gorsze dni, jak każdy. Radzimy sobie z trudnymi sytuacjami razem. Jesteśmy blisko i możemy na sobie polegać. Tak jak moje wsparcie dla niego, tak dla mnie ważny jest każdy jego uścisk, każde radośnie wyciągnięte w moją stronę rączki, każda kropla mojego mleka, którą łapczywie wypija. Tak, łapczywie. Od ponad 3-ech lat. Codziennie.

Jeśli Wasza historia karmienia piersią nie jest równie beztroska lub jeśli macie ochotę jeszcze lepiej zrozumieć swoje potrzeby i nauczyć się rozumieć potrzeby Waszego dziecka, bo z jakiegoś powodu „coś nie gra”, przeczytajcie „Po prostu piersią”. To książka, którą autorka wyjęła z mojej głowy dokładając dużą dawkę naukowo potwierdzonych faktów, które obalają idiotyczne mity na temat karmienia piersią. Każdy rodzic, który przeczyta tę książkę poczuje się mądrzejszy, bardziej pewny siebie i będzie potrafił jeszcze lepiej uargumentować swoje rodzicielskie wybory.

Cieszę się, że teraz oprócz odsyłania zbłąkanych laktacyjnie dusz do Hafijki, mogę z czystym sumieniem polecić tę pozycję Mamanii. Oby więcej takich wartościowych i obowiązkowych „biblii” dla rodziców.

AVE MLEKO MATKI! 😉

p.s. U Hafiji na blogu macie info o rabacie przy zakupie książki 😀