Nie chcę widzieć, ani czuć zła. Nie chcę o nim mówić. Nie potrzebuję skupiać się na złych stronach najróżniejszych zdarzeń. Nie muszę mówić źle o nikim. Nic nie muszę. Ale to inna sprawa. 

Źle jest, gdy widzimy tylko to, co złe. Nie można spowodować żadnych pozytywnych zdarzeń, zwracając uwagę jedynie na to, co jest nie tak, jak trzeba. Pewnie, że wszystko zależy od sposobu komunikowania się i przekazywania złych wieści. No i oczywiście nie każda wypowiedź, która nie jest pochwalna, jest zła.

Zbrodnie, kradzieże, rozboje i tego typu występki są do cna złe. Nie ma na nie usprawiedliwienia. Są powody i okoliczności je powodujące, ale nie zmywające winy. O takich sprawach nie da się mówić dobrze. O takich sprawach nie wolno mówić dobrze. Tego typu historie powinny jak najszybciej pójść w niebyt – zarówno fizycznie, poprzez możliwe zadośćuczynienie oraz naprawienie szkód moralnych, jak i w głowach wszystkich osób znających temat. Debatowanie o rzeczach, które się nie odstaną, są bezdyskusyjne, być może straszne, a nawet zatrważające, nie poprawi humoru nikomu. Takie dyskusje nie zmotywują do działania, nie spowodują podekscytowania serca, a jedynie sprowadzą skutek – strach i niepewność. Nie należy upajać się okrucieństwem i marnować czasu na opowiadanie o nim.

Czytaj dalej TUTAJ