Co zrobić, żeby dziecko słuchało, żeby frustracja nas nie pokonywała i żeby efekty interakcji z małym człowiekiem były zachwycające? Wiem, ale nie powiem Wam, co macie robić. Mogę za to podzielić się tym, co testuję osobiście.

Wcale nie jest banałem stwierdzenie, że każde dziecko jest inne. Dodając do tego niezaprzeczalny fakt, że każdy rodzic jest inny, tworzy się nam obrazek, który wymaga indywidualnego podejścia i autentycznego wsłuchania się w siebie. Wygłaszam taką opinię nie po to, żeby epatować mądrością, ale dlatego, że tak naprawdę jest. Choćbyśmy bardzo chcieli nałożyć na relację z dzieckiem jakikolwiek szablon, to się nie uda. Może zadziałać na chwilę, a potem szablon i tak będzie wymagał przycięcia i nowego, intuicyjnie spersonalizowanego podejścia.

Zostając rodzicem, jesteśmy zarzucani stosem mądrości w książkach, w sieci, od uczynnych krewnych czy znajomych. Jedno jest pewne – absolutnie nikt nie ma zamiaru skrzywdzić – ani Was, ani Waszego dziecka. Jeżeli więc czyjeś sumiennie stosowane zalecenia nie działają, możecie mieć pretensje jedynie do siebie. To Wasz wybór, jak wychowujecie – jak rozmawiacie, jak wyciągacie konsekwencje i jak budujecie poczucie bezpieczeństwa.

Cały tekst jest TUTAJ – Zapraszam!