Żegnaj. Już najwyższy czas. Jeszcze nie wiem czy chcę wziąć to, co mi dajesz na pożegnanie. Degustuję więc po okruszynie.
Czytaj więcej
Niezwykle trudno jest śmierć oswoić i wcale nie chodzi o to, żeby żyć z nią w zgodzie i na nią czekać. Dobrze jest jednak czuć, że ta kolej rzeczy ma sens. Ze spokojem. Bez dramatu. – Mamo, dlaczego płaczesz? Ty smutna? – Trochę tak, Synku. – Dlaczego? – Bo taka pani umarła.
Czytaj więcej
Żyłeś tak, jak chciałeś. Biorąc pod uwagę, że robiłeś, co Ci akurat przyszło do chaotycznej głowy, że nie stosowałeś się konsekwentnie do żadnych reguł, a nawet wyśmiewałeś to, że ktoś zachowuje się w jakiś określony sposób w danej sytuacji, bo tak jest przyjęte i tak przyczynowo-skutkowo jest zbudowany świat, ja właśnie teraz wybieram sobie sposób myślenia, z którym mi wygodnie. Mam Twoją aprobatę? Dzięki. Umarłeś. …
Czytaj więcej